Wstęp

Stabilizacja cyfrowych kamer sportowych jest dojrzała, ale nie w obiektywie kamer CCTV. Istnieją dwa różne podejścia do ograniczenia efektu trzęsącej się kamery.
Optyczna stabilizacja obrazu wykorzystuje złożone mechanizmy sprzętowe wewnątrz obiektywu, aby utrzymać nieruchomy obraz i umożliwić ostre uchwycenie. Jest obecny w elektronice użytkowej od dawna, ale nie został powszechnie przyjęty w obiektywach telewizji przemysłowej.

Elektroniczna stabilizacja obrazu to raczej sztuczka programowa polegająca na aktywnym wybieraniu właściwej części obrazu na matrycy, aby sprawiać wrażenie, że obiekt i aparat mniej się poruszają.

Przyjrzyjmy się, jak działają oba z nich i jak są stosowane w telewizji przemysłowej.

Optyczna stabilizacja obrazu

Optyczna stabilizacja obrazu, zwana w skrócie OIS, opiera się na obiektywie ze stabilizacją optyczną, z automatycznym sterowaniem algorytmem PID. Obiektyw aparatu z optyczną stabilizacją obrazu ma wewnętrzny silnik, który fizycznie porusza jednym lub większą liczbą szklanych elementów wewnątrz obiektywu podczas ruchu aparatu. Daje to efekt stabilizacji, przeciwdziałając ruchom obiektywu i aparatu (np. na skutek drżenia rąk operatora lub działaniu wiatru) i umożliwiając rejestrację ostrzejszego, mniej rozmazanego obrazu.

Aparat z obiektywem wyposażonym w optyczną stabilizację obrazu może rejestrować wyraźniejsze zdjęcia przy niższym poziomie oświetlenia niż aparat bez niego.

Dużą wadą jest to, że optyczna stabilizacja obrazu wymaga wielu dodatkowych elementów w obiektywie, a aparaty i obiektywy wyposażone w OIS-są znacznie droższe niż mniej skomplikowane konstrukcje.

Z tego powodu OIS nie ma dojrzałego zastosowania w telewizji przemysłowej kamery blokowe z zoomem.

Elektroniczna stabilizacja obrazu

Elektroniczna stabilizacja obrazu jest zawsze nazywana w skrócie EIS. EIS realizowany jest głównie programowo, nie ma nic wspólnego z obiektywem. Aby ustabilizować drżący obraz wideo, kamera może przyciąć w każdej klatce sekcje, które nie wydają się poruszać, a obszar przycięcia można powiększyć elektronicznie. Przycięcie każdej klatki obrazu jest dostosowywane w celu kompensacji drgań, dzięki czemu ścieżka wideo jest płynna.

Istnieją dwie metody wykrywania ruchomych sekcji. Jedna wykorzystuje czujnik g, a druga wykorzystuje wykrywanie obrazu wyłącznie programowo.

Im większe przybliżenie, tym niższa będzie jakość końcowego filmu.

W kamerze CCTV obie metody nie są zbyt dobre ze względu na ograniczone zasoby, takie jak liczba klatek na sekundę lub rozdzielczość systemu na chipie. Zatem po włączeniu EIS działa on tylko w przypadku niższych wibracji.

Nasze rozwiązanie

Wydaliśmy Kamera blokowa z optyczną stabilizacją obrazu (OIS). Aby uzyskać szczegółowe informacje, napisz na adres sales@viewsheen.com.