Herschel was de eerste persoon die het bestaan ​​van infraroodstraal ontdekte.

Al in februari 1800 gebruikte hij prisma om het zichtbare spectrum te bestuderen. Herschel ontdekte dat hij de thermometer buiten het rode uiteinde van het spectrum kon plaatsen en gedetecteerde onbekende onzichtbare spectra, die heter waren dan enig zichtbaar licht.

Tegenwoordig noemen we dit onzichtbare spectrum "infrarood" straling, die zich bevindt tussen het zichtbare licht en de microgolffrequenties van het elektromagnetische golfspectrum. Het deel met een golflengte van 0,78 ~ 2,0 micron wordt bijna infrarood genoemd en het deel met een golflengte van 2,0 ~ 1000 micron wordt thermisch infrarood genoemd. Wanneer infraroodstraal op het oppervlak wordt overgedragen, wordt deze geabsorbeerd door atmosferische componenten (vooral H2O, CO2, N2O, enz.), En de intensiteit ervan zal aanzienlijk afnemen, alleen in gemiddelde golf 3um ~ 5um en lange golf 8um ~ 12um de twee Banden hebben een goede transmissie, die algemeen bekend staat als het atmosferische venster. De meeste infrarood thermische imagers detecteren deze twee banden, berekenen en geven de oppervlaktetemperatuurverdeling van objecten weer. Vanwege het slechte penetratievermogen van infrarood tot een groot deel van vaste en vloeibare stoffen, is infraroodhermische beeldvormingsdetectie voornamelijk om de infraroodstralingsenergie van het objectoppervlak te meten.