1. Resumo

Este artigo describe os principios técnicos, métodos de implementación.

2. Principios técnicos

2.1 Defogging óptico

Na natureza, a luz visible é unha combinación de diferentes lonxitudes de onda de luz, que oscilan entre os 780 e os 400 nm.

Figura 2.1 Espectrogramas

As distintas lonxitudes de onda da luz teñen diferentes propiedades e canto máis longa a lonxitude de onda, máis penetrante é. Canto máis longa sexa a lonxitude de onda, maior será o poder penetrante da onda de luz. Este é o principio físico aplicado pola detección de néboa óptica para conseguir unha imaxe clara do obxecto obxectivo nun ambiente fumado ou néboa.

2.2 Defogging electrónico

O desfogamento electrónico, tamén coñecido como Defogging dixital, é o procesamento secundario dunha imaxe por un algoritmo que destaca certas características do obxecto de interese na imaxe e suprime as de ningún interese, obtendo unha calidade de imaxe mellorada e imaxes melloradas.

3. Métodos de implementación

3.1 Defogging óptico

3.1.1 Selección de banda

O desfoggamento óptico é máis usado na banda infravermella próxima (NIR) para garantir a penetración mentres equilibra o rendemento da imaxe.

3.1.2 Selección de sensores

Como a néboa óptica utiliza a banda NIR, hai que prestar especial atención á sensibilidade da banda NIR da cámara na selección do sensor de cámara.

3.1.3 Selección de filtros

Seleccionando o filtro correcto para que coincida coas características de sensibilidade do sensor.

3.2 Defogging electrónico

O algoritmo de defunción electrónica (DeFogging Digital) baséase nun modelo de formación de néboa física, que determina a concentración de néboa polo grao de gris nunha área local, recuperando así unha clara imaxe libre. O uso de néboa algorítmica conserva a cor orixinal da imaxe e mellora significativamente o efecto de néboa na parte superior da néboa óptica.

4. Comparación de rendemento

A maioría das lentes empregadas nas cámaras de vixilancia de vídeo son principalmente lentes de lonxitude focal, que se usan principalmente para controlar escenas grandes con ángulos de visión amplos. Como se mostra na imaxe de abaixo (tomada dunha distancia focal aproximada de 10,5 mm).

Figura 4.1 Vista ampla

Non obstante, cando fixemos un zoom para centrarnos nun obxecto distante (aproximadamente a 7 km da cámara), a saída final da cámara a miúdo pode verse afectada pola humidade atmosférica ou partículas minúsculas como o po. Como se mostra na imaxe de abaixo (tomada dunha distancia focal aproximada de 240 mm). Na imaxe podemos ver os templos e pagodas nos outeiros distantes, pero os outeiros debaixo deles parecen un bloque gris plano. A sensación xeral da imaxe é moi brumosa, sen a transparencia dunha vista ampla.

Figura 4.2 Defog Off

Cando acendemos o modo de defunción electrónica, vemos unha lixeira mellora da claridade da imaxe e da transparencia, en comparación con antes de que se activou o modo de defunción electrónica. Como se mostra na imaxe de abaixo. Aínda que os templos, pagodas e outeiros detrás aínda son un pouco brumosos, polo menos o outeiro por diante séntese restaurado ata o seu aspecto normal, incluídos os pilóns de electricidade de alta tensión máis adiante.

Figura 4.3 DeFog electrónico

Cando acendemos o modo de néboa óptica, o estilo de imaxe cambia inmediatamente drasticamente. Aínda que a imaxe cambia de cor a branco e negro (xa que NIR non ten cor, na práctica de enxeñería práctica só podemos usar a cantidade de enerxía reflectida por NIR á imaxe), a claridade e translucencia da imaxe é moi mellorada e incluso a vexetación Nos outeiros distantes móstrase dun xeito moito máis claro e tres dimensional.

Figura 4.4 DeFog óptico

Comparación da actuación de escena extrema.

O aire está tan cheo de auga despois da choiva que é imposible ver a través dela ata obxectos distantes en condicións normais, incluso co modo de defunción electrónica. Só cando se acende a néboa óptica, pode verse templos e pagodas á distancia (a uns 7 km da cámara).

Figura 4.5 E - DeFog

Figura 4.6 DeFog óptico